Oaza młodzieżowa
jest wspólnotą gromadzącą ludzi młodych na cotygodniowych spotkaniach formacyjnych. To inaczej Ruch Światło-Życie –czyli ruch odnowy Kościoła założonego przez sługę Bożego ks. Franciszka Blachnickiego w połowie XX wieku. Na wzór ojca Franciszka oazowicze stawiają sobie za cel troskę o odnowę życia duchowego i parafialnego, zgodnie z postanowieniami Soboru Watykańskiego II – aby Kościół stawał się wspólnotą wspólnot, a ludzie, aktywnie włączając się w życie parafii jako najmniejszej komórki Kościoła, przyczyniali się do duchowego wzrostu całej wspólnoty wierzących. Dlatego też dążą szczególnie do rozwijania osobistej relacji z Chrystusem.
Podstawowym zadaniem wspólnoty Ruchu Światło-Życie jest osiąganie dojrzałości chrześcijańskiej przez jej członków. Służy temu bogata formacja, na którą składa się wiele form aktywności, a przede wszystkim:
- regularne spotkania formacyjne w małej grupie, których celem jest pogłębianie wiary i kształtowanie właściwych postaw moralnych poprzez przyglądanie się życiu w świetle słów Pisma Świętego;
- wspólnie przeżywana Eucharystia;
- modlitwa wspólnotowa;
- uczestnictwo w rekolekcjach przeżyciowych, których istotą jest doświadczenie miłości i bliskości Pana Boga w liturgii, we wspólnocie, na modlitwie i poprzez słowa Pisma Świętego;
- codzienna modlitwa osobista z Pismem Świętym, zwana Namiotem Spotkania;
- służba parafii.
Patronką Ruchu Światło-Życie jest Maryja – Niepokalana Matka Kościoła, która pokazuje nam źródło życia – Chrystusa. Jej figura znajduje się w Centrum Ruchu, w Krościenku nad Dunajcem. Sercem Centrum i całego Ruchu jest kaplica Chrystusa Sługi. Formacja oazowa prowadzi uczestników do diakonii. Ten grecki wyraz oznacza po prostu służbę. Członek Ruchu Światło-Życie, który przeszedł już swoją formację podstawową, chce naśladować Chrystusa Sługę, wykorzystując swoje talenty, zdolności i wiedzę w służbie Kościołowi. Diakonia to także grupa osób działających na rzecz własnej wspólnoty i całego Ruchu.
PODSTAWOWA CHARAKTERYSTYKA RUCHU ŚWIATŁO-ŻYCIE
- Ruch Światło-Życie powstał z inspiracji Ducha Świętego i z realizacji odnowy Kościoła w myśl Soboru Watykańskiego. Założycielem jest ks. Franciszek Blachnicki (1921-1987), który od rekolekcji oazowych dla ministrantów i Krucjaty Wstrzemięźliwości poprzez dalszy rozwój oaz wypracował cały system ewangelizacji i formacji obejmujący dzieci, młodzież i dorosłych. Program formacyjny dla małżonków został w dużej mierze zaczerpnięty z programu i duchowości Equipes Dame. Ukształtowany w ten sposób Ruch Żywego Kościoła, przyjął w r. 1976 nazwę: „Ruch Światło-Życie”, określającą jego duchowość, metodę działania i charyzmat dany Założycielowi.
- Ruch Światło-Życie jest także dziełem Niepokalanej, Matki Kościoła. Został jej zawierzony11 czerwca 1973 r. przez kard. Karola Wojtyłę w Centrum Ruchu w Krościenku nad Dunajcem. Akt ten Ruch uznaje za swój akt konstytutywny.
- Ruch Światło-Życie obejmuje ludzi różnego wieku i powołania: dzieci, młodzież, osoby dorosłe różnych stanów: małżeństwa, osoby samotne, kapłanów, zakonników, zakonnice, członków instytutów itd. Małżeństwa należące do Ruchu zasadniczo tworzą w jego ramach kręgi Domowego Kościoła.
- Cel programu Ruchu wyrażają w skrócie greckie słowa „FOS” (światło) i „ZOE” (życie), wpisane w znak krzyża i formuła „Światło-Życie, oznaczająca jedność światła danego od Boga i życia, czyli postępowania. Sprawcą tej jedności jest Duch Święty. Światłem jest: światło rozumu, światło sumienia, światło słowa Bożego, światło Chrystusa jako wzoru osobowego i światło Kościoła, który dba o nieskażony przekaz światła poprzednich źródeł oraz o ich właściwą interpretację. Jedność między prawdami poznanymi i uznawanymi za słuszne a wyznawanymi i stosowanymi w życiu określa program wychowawczy ruchu i zarazem jego metodę pedagogiczną.
- Celem Ruchu Światło-Życie jest formowanie dojrzałych chrześcijan i budowanie wspólnoty (communio) Kościoła poprzez ewangelizację i formację, odnowę liturgii, budowanie braterskich wspólnot oraz tworzenie dzieł mających na celu przemianę świata w duchu Ewangelii. Zadania te Ruch wyraża w podstawowych sformułowaniach: Nowy Człowiek, Nowa Wspólnota, Nowa Kultura. Ruch odczytuje znaki czasu i wsłuchuje się w głos Stolicy Apostolskiej, podejmuje jej aktualne zachęty oraz wypracowuje na ich podstawie konkretne programy działania.
- Duchowość uczestników Ruchu-Światło Życie wyraża się w ciągłym pogłębianiu osobistej relacji do Jezusa Chrystusa jako Pana i Zbawiciela. Jest to relacja miłości – całkowitego oddania się Jemu w wierze i posłuszeństwie na wzór Niepokalanej. Mocy do takiego osobowego oddania się udziela Duch Święty. On także jednoczy we wspólnocie żywego Kościoła, w którym każdy człowiek znajduje środowisko swojego wewnętrznego rozwoju oraz przyczynia się do wzrostu Kościoła zgodnie ze swoim powołaniem. Osobisty związek z Jezusem nawiązuje się i pogłębia przez stały kontakt ze słowem Bożym, które staje się słowem życia dzięki codziennej modlitwie indywidualnej i wspólnej. Źródłem pełni życia chrześcijańskiego, a zarazem jego szczytem, jest liturgia, zwłaszcza eucharystyczna, pielęgnowana przez uczestników Ruchu w odnowionym posoborowym kształcie. Uczestnicy Ruchu dają świadectwo Jezusowi Chrystusowi słowem i życiem. Szczególną formą świadectwa jest Nowa Kultura, polegająca na uwalnianiu człowieka od wszystkiego, co poniża jego godność, oraz na rozwijaniu wartości osoby i wspólnoty we wszystkich dziedzinach życia. Nowa Kultura realizuje się także przez podjęcie Krucjaty Wyzwolenia Człowieka. Szczytem życia osobowego jest zdolność do złożenia daru z siebie w akcie pięknej miłości – agape, której przykład dał Chrystus Sługa. Uczestnicy Ruchu Światło-Życie chcą wdrażać się w tę postawę posiadania siebie w dawaniu siebie przez stałą przemianę życia (metanoię) oraz przez podejmowanie bezinteresownej służby (diakonii), zgodnie z otrzymanymi darami. Powyższe zasady i praktyki życia duchowego są zawarte w „Drogowskazach Nowego Człowieka”. Małżonkowie żyjąc treścią „Drogowskazów”, realizują je w „Zobowiązaniach Domowego Kościoła”.
Tekst wypracowany podczas II sesji Nadzwyczajnej Kongregacji Odpowiedzialnych Ruchu Światło-Życie w Częstochowie dnia 27 lutego 1994 r., w 7 rocznicę śmierci Założyciela Ruchu